Coaching. Hoe ik het zie.

Zittend in de zon sta ik even stil bij al de coaches die in mijn leven een rol van betekenis hebben gespeeld. Als ik besluit ze allemaal op te schrijven, ontdek ik dat de lijst meer dan 30 namen bevat. Daarom vat ik deze lijst voor dit blog samen: mijn ouders en schoonouders, leerkrachten op de diverse opleidingen, sportcoaches en trainers en niet te vergeten enkele businesscoaches. Een bijzondere plaats in deze rij nemen in: mijn moeder op wie ik altijd terug kon vallen, mijn vader die mij liet zien dat je altijd je passie moet volgen, dhr. Van de Locht , de scheikundedocent van de Michael MAVO te Beek (Ubbergen), hij stimuleerde mij verder te kijken dan wat je ziet en stimuleerde mij door te vragen om zo meer te ontdekken, dhr. Piet de Jong, de mentor van de PABO, die mij de kracht gaf te geloven in mijn pedagogische kwaliteiten en ten slotte Anneke Visser, holistisch natuurgeneeskundige, die mij bewust maakte van de kracht van mijn intuïtie.
Wat de coaches allemaal, ieder op hun eigen manier, hadden, is dat zij mij uitdaagden. Ze maakten mij nieuwsgierig, stimuleerden mij te onderzoeken, te experimenteren en initiatief te nemen. Bovenal mocht ik van hen zijn wie ik was: een persoon die van het leven houdt, die zich wil blijven ontwikkelen en die graag zijn ervaringen deelt en weggeeft aan hen die daar open voor staan.
Mede dankzij deze rolmodellen heb ik de stap durven zetten om zelf het coachvak op te pakken. Het is een gift als je anderen mag begeleiden, ondersteunen, bekrachtigen en waarderen in hun proces, waarin antwoorden vanuit een wij-gevoel ontstaan.
Wat in mijn ogen essentieel is tijdens een coachproces, is dat je de dingen uit de abstractie haalt. Stimuleer het voorstellingsvermogen van je coachee. De kracht van het voorstellen is dat er een levendig beeld ontstaat van de situatie. Door vragen te stellen die concreet en uitdagend zijn, zet je de coachee aan het denken.
Een ander belangrijk aspect van een succesvol traject is het samen met de coachee formuleren van een concreet, levendig en te visualiseren doel. Wanneer je zo’n doel formuleert ontstaat er als vanzelf een pad naar het doel en ga je weg van het probleem. Hierdoor verklein je de kans dat de coachee blijft hangen in het probleem of de uitdaging.
De weg naar het gestelde doel kent natuurlijk hindernissen die vragen om oplossingen. Ook hier is het cruciaal dat je samen met de coach komt tot concrete oplossingen die de coach zich ook als de juiste weg kan voorstellen.
Ik hoor tot de groep coaches die het van belang vindt om een eigen inbreng te hebben binnen het coachproces. Ook geef ik het aan wanneer ik zelf goede ideeën heb met als doel de coachee te stimuleren tot een verdiepend gesprek. Deze stimulans ontstaat doordat ik aan de coachee mijn ideeën prijsgeef door middel van vragen. Bijvoorbeeld: “Ik heb zelf ook een idee als oplossing, namelijk …… . Hoe kijk jij daartegenaan?” of “Als jij zo tegen jouw collega te keer gaat, dan denk ik dat jij hem erg kwetst. Hoe zou je het ook anders kunnen zeggen?”
Zoveel coachees, zoveel uitdagingen. Elke persoon is uniek en heeft een eigen hulpvraag. Dit vraagt om een traject dat past bij de coachee. Deze eigenheid bepaald ook het doel van het proces. Zo kan er gewerkt worden naar een nieuw inzicht, naar een ander gedrag, mogelijk wil de coachee een nieuwe vaardigheid aanleren of is er behoefte aan een meer onafhankelijke denkstijl, wil de coachee leren creatiever om te gaan met bepaalde situaties. Ook kan een gebrek aan motivatie de basis zijn voor de ontstane hulpvraag.
De beste basis voor een succesvol coachtraject is samenwerken vanuit vertrouwen en met de insteek om samen tot oplossingen te komen en het gestelde doel te behalen,. Een glimlach op het gezicht van een coachee is de beloning van mijn werk.